yatsam bir steinwayin içine,boyluboyunca tellere,sırtüstü,
sen piyanist olsan,chopin çalsan orkestrayla,konçerto,
bilmemkaç parça tahta ve keçeden geçse sevgin,
okşarken tuşları hissetsem ruhunu içimde,öylece,
eslerinde uzansan saçlarıma usulca,bakışsak,
sonra devam etsen sırtımı okşamaya,
piyanonun kapağından bakarken sana,
uzanıp,kaşlarında biriken tuzlu ruhunu sıyırdığım parmağımla ,
öpüşsem dakikalarca...
ama olmazdı zaten,
içine yatınca çıkmazdı takırtıdan başka ses piyanodan,
orkestra da kabul etmezdi,şef de beni orada,
ve senin ifaden zaten olmazdı chopin,
belki beethoven,biraz gershwin..
tek olası kısmı hayalimin,
tadına bakabileceğim tuzlu suyun,
onun da içinde olurmu bilmem ruhun,
onun da içinde bilmem olurmu ruhun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder